قسمت 17 | در دروازه یا دهن مردم

توضیحات

قسمت هفدهم

در دروازه یا دهن مردم

پارت اول:

تو قسمت قبل شنیدیم که خانم ساناز توکلی رو بعنوان عکاس استخدام کردیم و با عکسهاش کلی به صفحه اینستامون رونق داد .

حالا ادامۀ ماجرا …

میدونید که ما بخاطر ناراحتیهای ناهید از افشین ، خیلی دل خوشی ازش نداشتیم .

اما همیشه ناراحتی ما از اون مربوط میشد به بیکاریهاش ، یک بوم و دو هوا بودنش و در نتیجه فشارهای مالی که بخاطر بی تدبیری هاش به خانواده اش تحمیل میکرد .

یه روز که ملی خانم و آقا کیا میخواستند برای طبیعت گردی به خارج از شهر برن ، ملی خانم به فکرش رسید که ساناز رو هم با خودشون ببرند که ازشون عکس بگیره .

ملی خانم شمارۀ سانازو از من گرفت و باهاش قرار گذاشت .

صبح اول وقت افشین اومد دنبالشون و ساناز هم بهشون ملحق شد و جلوی در ، برای همدیگه آرزوی روزی خوش کردیم و هر کدوم رفتیم دنبال کار خودمون

مش رجب اونروز خیلی خوشحال بود

گفت آخیش … بالاخره اینجا خلوت شد و بحمدالله قرار هم نیست کسی بیاد و تا عصر میتونیم یه نفس راحت بکشیم

عمو گفت خسته شدی مش رجب ؟ میخوای بری مرخصی ؟

گفت نه آقا . ما که جایی نداریم بریم . مرخصی برای ما همینه که امروز میتونیم دیگه غذای سالم و دمنوش و چی و چی و چی نخوریم و سر و صدای این دختره گوش آئینه ای هم سرمونو نبره .

زن عمو گفت زشته مش رجب پشت سر دختر مردم حرف میزنی

گفت : والا خانم خیلی جلفه . بلند بلند میخنده و لباسهاشم که معلوم نیست چی به چیه و گوشهاشم که اصلاً رفته رو اعصاب ما .

زن عمو گفت بلند بلند خندیدن هیچ عیبی نداره . اتفاقا خیلی هم قشنگه

باعث میشه بقیه هم بخندن

حالا اگه بلند بلند گریه میکرد خوب بود ؟ دیگه جلف نبود ؟

مش رجب که کلاً هیچ بحثی براش تمومی نداره گفت : والا خانم هر چیزی به جای خودش . ما از قدیم شنیدیم دختر نباید بلند بخنده . نباید بلند گریه کنه رو نشنیدیم .

گفتم این حرفها دیگه خیلی قدیمی شده مش رجب . یه کم به روز باش . گریه و خنده که دختر و پسر نداره .

بعدش هم با بی حوصلگی زدم بیرون .

عصری که برگشتم خونه دیدم یه خانمی با زن عمو و مش رجب نشستن گپ میزنن و چای میخورند .

مش رجب داشت قصۀ سوزناک عشق نافرجامشو تعریف میکرد و اون خانم هم بغضی کرده بود که بیا و ببین .

مش رجب هم که احساساتی شدن خانم حسابی به وجدش آورده بود ، هی پیاز داغ ماجرا رو زیاد میکرد .

وقتی متوجه حضور من شدند ، زن عمو معرفیشون کرد

ایشون فرشته خانم ، مادر ساناز جان هستند . از همسایه های قدیمی مون .

خوش و بش کردیم و فرشته خانم گفت والا اونقدر عکسهای خوش آب و رنگ خونه باغی رو دیدم، هوس کردم بیام هم بعد از مدتها زهره خانم رو ببینم ، هم اینکه تغییراتی که دادین رو ببینم .

گفتم خوش اومدین .

زن عمو گفت اتفاقاً من هم تعجب کردم چرا زودتر نیومدین

پرسید از کار دخترم راضی هستین ؟

گفتم بله بله . هنرمندند .

مش رجب یهو در اومد که جالبه خانم اصلاً دخترتون به شما نرفته .

ماشالا شما اینقدر آروم و صبور و دلسوز ، دختر خانمتون شلوغ و ماشالا پر سر و صدا و ….

زن عمو که دید کار داره بیخ پیدا میکنه پرید وسط که

ماشالله خوش انرژی و با روحیه است . آدم باهاش میشینه غصه هاش یادش میره .

فرشته خانم گفت : آهی کشید و گفت ، والا ما که باهاش میشینیم همه غمهای دنیا یادمون میاد . غصه این دختر منو کشت بخدا .

زن عمو پرسید چرا ؟

فرشته خانم گفت : والا چی بگم .

راستش من خیلی خوشحال شدم که کار با شمارو قبول کرد .

از وقتی میاد اینجا کلی روحیه اش عوض شده . بچه ام خیلی افسرده بود .

میدونید ، ساناز فقط وقتی مشغول کاره خوشحاله و میخنده .

توی خونه همش توی خودشه .

مش رجب پرسید چرا افسرده است خانم ؟

فرشته خانم تعریف کرد که پارسال صمیمی ترین دوستش رو توی یک تصادف از دست داده و از اونموقع به کل روحیه اش عوض شده .

همش میگه این زندگی دیگه به درد نمیخوره .

راستش ما خیلی تعجب کردیم چون اصلاً ساناز افسرده رو ندیده بودیم .

پارت دوم:

آخر شب بود که افشین آقا کیا اینا رو رسوند و رفت

فردا صبح ، سر صبحانه ، دیدم ملی خانم با زن عمو پچ پچ میکنند و چشمهای زن عمو از نگرانی حسابی گرد شده

بعدش هم تا آخر صبحانه رفت توی خودش و درست و حسابی هم چیزی نخورد

موقع جمع کردن سفره رفتم توی آشپزخونه و ازش پرسیدم چرا دمغه

گفت هیچی نیست . شانس منه

بعدش هم وایستاد سر نماز بی وقت

آخه زن عمو هروقت اعصابش به هم میریزه ، یکی از راههای آروم شدنش نماز خوندنه

میگه خود عمل رکوع و سجده ، باعث میشه آدم آروم بگیره .

منم خیلی این موضوع رو شنیدم که نماز خارج از بحث مذهبیش ، به لحاظ فیزیکی برای بدن مفیده و دقیقاً روی چاکراها و مراکز انرژی اثر میذاره .

خیلی هم دوست دارم در اینباره بیشتر تحقیق کنم و بدونم .

البته خیلی هم دیدم آدمهایی که به دلیل مشکلات کمردرد و زانودرد ، مجبور هستند نشسته نماز بخونند و خودشون هم میگن که خیلی بهشون نمیچسبه .

به هر جهت از نماز بی وقت زن عمو فهمیدم بدجوری فکرش ناراحته

بعد از ظهر که از بیمارستان برگشتم ، زن عمو بهم گفت ساناز زنگ زده و گفته که یه مدت نمیتونه بیاد عکاسی کنه .

علت رو هم توضیح نداده .

بهش گفتم دو روز دیگه زنگ بزنه از مامانش ماجرا رو بپرسه و ببینه اگه مشکلی داره براش برطرف کنیم که باز هم بیاد .

فردا عصر ، داشتیم چای بعدازظهر و نوش جان میکردیم که ناهید و دوقلوها از راه رسیدند .

ناهید برافروخته بود و سفیدی چشماش سرخ شده بود .

تا زن عمو ازش پرسید چی شده بغضش ترکید

مش رجب بچه ها رو برد توی حیاط که ناهید بتونه حرف بزنه .

گفت اینروزها افشین خیلی عجیب شده .

خیلی تیپ میزنه و گوشی از دستش نمیفته .

اکثراً موقع تلفن حرف زدن میره توی بالکن و پچ پچ میکنه .

خلاصه که شم زنانۀ ناهید خانم حسابی تحریک شده بود .

من و زن عمو تا تونستیم آرومش کردیم و بهش گفتیم فکر و خیالهای عجیب و غریب نکنه .

راستش خیلی توصیه هامون روی ناهید تأثیر نداشت و کمی بعد هم دست بچه هاشو گرفت و رفت .

بعد از رفتن ناهید ، زن عمو یواشکی به من گفت که ملی خانم بهش گفته اونروز دامادتون خیلی تو بحر ساناز رفته بوده .

گفت نکنه افشین با ساناز سر و سری پیدا کرده .

گفتم زن عمو این فکرها چیه میکنید ؟

گفت چه میدونم . امروز چرا بی ربط یهو گفت نمیام ؟

گفتم حتماً مشکلی داره .

شما زنگ بزن فردا از مامانش بپرس چرا نمیاد .

اینکه دیگه کاری نداره .

زن عمو که از اضطراب دل آشوبه گرفته بود ، برای همه امون گل گاوزبون دم کرد و تا شب دیگه جیکش در نیومد .

پارت سوم:

صبح اول وقت زن عمو زنگ زد به مادر ساناز

فرشته خانم به زن عمو گفت دخترش دوباره افسردگیش عود کرده و اینجور موقعها از اتاقش هم بیرون نمیاد .

بیشتر روز میخوابه و اصلاً حوصله هیچکس نداره .

بعد از چند روز هم بهتر میشه و برمیگرده به روال عادی زندگی .

زن عمو پرسید چی باعث شده که افسردگیش برگرده ؟

فرشته خانم گفته بود ظاهراً اونروز که با ملی خانم اینا رفته بودن خارج از شهر ، رفتند به مکانی که خیلی اونجا با دوستش خاطره داشته .

همین موضوع باعث شده دوباره دلتنگ رفیق از دست رفته اش بشه و وقتی برگشته خونه حسابی درب و داغون بوده .

زن عمو وقتی گوشی رو گذاشت به نظر نمیرسید خیلی باور کرده باشه . اما هیچی نگفت

فقط به فکر فرو رفت .

فردای اونروز ، سر صبحانه بودیم که ناهید بچه هاشو آورد گذاشت پیش زن عمو و گفت میخواد بره خرید .

خیلی آشفته بود و عجله داشت .

زن عمو با دیدن حال و روز ناهید از قبل بیشتر مضطرب شد

انگار منتظر بود بمبی وسط زندگی ناهید منفجر بشه .

جرأت هم نداشت فکرهای بدی که توی ذهنش میگذشت رو به زبون بیاره .

به زن عمو گفتم خودشو با دوقلوها سرگرم کنه

به مش رجب هم گفتم حواسش بهش باشه و بهش دمنوش بهار نارنج و گل بده تا استرسش کم بشه .

عصری که برگشتم ، هنوز ، دست و صورتم رو نشسته بودم که ناهید برگشت .

پریشان و گریان و پر از خشم .

مش رجب دوقلوها رو برد حیاط که ناهید راحت باشه .

اما ناهید توان حرف زدن نداشت .

همون موقع بود که خان عمو هم از پیاده روی برگشت و با دیدن ناهید بشدت برآشفته ، حسابی دست و پاشو گم کرد .

آخه این دو سه روزه ، من و زن عمو خیلی ماجراها رو باهاش در میون نذاشته بودیم

نمیخواستیم بیخودی نگرانش کنیم .

اما دیگه تیر از کمان رها شده بود .

بالاخره از بین بغض و گریه های ناهید ، به سختی فهمیدیم که امروز به خرید نرفته بوده .

رفته بوده به تعقیب افشین .

گفت دیگه نمیتونسته رفتارهای مشکوکشو تحمل کنه .

تمام روز دنبالش رفته بوده و متأسفانه دیده اونچه رو که نباید میدیده .

من و زن عمو انگار همزمان به یاد ساناز افتاده بودیم که به هم خیره موندیم

زن عمو خودشو جمع و جور کرد و با بدبختی پرسید : شناختیش ؟

ناهید گفت : نه بابا … اصلاً نمیدونم از کجا پیداش کرده .

حداقل ده سال ازش کوچیکتره .

توی پاساژ با هم قرار گذاشته بودند .

بعدش هم رفتند کافی شاپ .

دیگه نتونستم تماشاشون کنم و اومدم .

نمیدونم چرا هردومون از اینکه فهمیدیم طرف ساناز نبوده قلباً خشنود شدیم و نفس راحت کشیدیم .

زن عمو که عذاب وجدان هم گرفته بود

میگفت گناه دختر مردمو بیخودی شستم .

خلاصه ناهید اعلام کرد که دیگه به اون زندگی برنمیگرده .

خان عمو و زن عمو هیچی نگفتند تا از شدت خشم ناهید کم بشه

صحبت و تصمیم گیری  در این مورد موند برای روزهای بعد

آخر شب ، افشین که از همه جا بی خبر بود زنگ زد به ناهید که ببینه چرا نمیره خونه

ناهید گوشی رو داد به من که جواب بدم .

بهش گفتم ناهید سردرد داشته و بهش مسکن دادم و خوابش برده .

گفتم ناهید و بچه ها شب اونجا میمونن . نگران نباشه .

گوشی رو که گذاشتم ، ناهید دراز کشید و چشماشو بست .

نگرانی توی چشمهای خان عمو و زن عمو موج میزد

همه امون منتظر یک انفجار توی این ازدواج بودیم .

منتها نه از این نوعش .

فهمیدم گاهی آدم بعضی بمبها رو به بمبهای دیگه ترجیح میده .

یه بمب هایی بدجوری زندگی رو می ترکونن.

مثل بمبی که تو بچگی من خورد وسط زندگیم و  زندگی من و آقاجون و همه رو ترکوند.